Από την περίοδο αυτή υπάρχουν αρκετά φωτογραφικά ντοκουμέντα που αφορούν το Ρετζέπ Πασά Τζαμί, καθώς και η σημαντική γραπτή περιγραφή με σχέδια αποτύπωσης και φωτογραφίες μετά από επίσκεψη, από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Balducci το 1932. Στην εποχή αυτή το μνημείο περιλαμβάνει την αίθουσα προσευχής, τον μιναρέ ολόκληρο, το μαυσωλείο, τις δύο κρήνες, δηλαδή την παλιά επιτοίχια και τη νέα μεγαλύτερη κατασκευή, καθώς και το ξύλινο στέγαστρο γύρω από το προστώο με γαλλικά κεραμίδια, που προεκτείνεται ως το τοιχίο της περίφραξης με τα ψηλά, κωνικής απόληξης κιγκλιδώματα. Οι εξωτερικές επιφάνειες φαίνεται να έχουν ένα λεπτό στρώμα κουρασανιού ως επίχρισμα. Τα παράθυρα της πρώτης στάθμης έχουν τις τυπικές σιδεριές με πρισματικούς κόμβους, ενώ τα τοξωτά ανοίγματα της 2ης στάθμης και του τυμπάνου του τρούλου φέρουν φεγγίτες με πολύχρωμα τζάμια. Στο εσωτερικό διατηρούνται πλήρως τα διακοσμητικά στοιχεία της 2ης φάσης, τα κεραμικά πλακίδια στα υπέρθυρα των παραθύρων, καθώς και οι δύο σημαντικές κατασκευές του μινμπάρ και του μιχράμπ, ενώ ο εξώστης του γυναικωνίτη είναι μικρότερος από τον αρχικό.